|
Als 'hobbyfotograaf' ben ik autodidact en als sinds mijn 16e jaar houd ik mij bezig met deze fantastische hobby.
Mijn allereerste eigen camera was een Voigtländer Trip. Aangeschaft in 1962 toen ik begon met varen bij de Marine. Apetrots was ik op het voor die tijd zeer moderne toestel met ingebouwde belichtingsmeter en een sluitertijd tot wel 1/500ste seconde!! Enkele van de allereerste foto’s zijn nog steeds in mijn bezit en als ik daar nu naar kijk, dan zie ik dat ik toen nog heel wat moest leren. Maar al snel begon het fotograferen als hobby mij te boeien en kwam er een heuse spiegelreflex om de Voigtländer op te volgen. Enkele lenzen waaronder een 400mm tele completeerde het geheel en ik waande mijzelf al een hele fotograaf. Boeken werden aangeschaft en tijdschriften gelezen. Dick Boer en Hans Borrebach waren mijn helden in die tijd. Als ik die boeken uit de jaren 60 nu doorblader, dan valt mij op dat er in principe niet veel veranderd is. Opnametechniek, compositie, kleurenleer en dergelijke zijn praktisch onveranderd gebleven. Al spoedig kwam er ook een donkere kamer en heel wat uurtjes werden besteed aan het geklieder met ontwikkelaar, stopbad en fixeer. Eindeloos experimenteren met verschillende ontwikkelaars en papiersoorten. Namen uit die tijd zoals: Rodinal, Atomal Neu, Eikonal en Promicrol bijvoorbeeld, schieten me weer te binnen. Uiteindelijk is met de intrede van de digitale fotografie in de jaren 90 het zelf afwerken van de foto’s verhuisd van de donkere kamer naar de lichte kamer. Mijn allereerste digitale camera was een Sony Mavica FD7 met 3½ inch diskette als opslagmedium. Je moest absoluut geen haast hebben want de volgende opname kon pas worden gemaakt als de eerste naar de diskette was geschreven. Flash geheugens bestonden namelijk nog niet. Na nog enkele andere Sony’s zoals bijvoorbeeld de F828 ben ik uiteindelijk overgestapt naar Canon. Het ‘ontwikkelen’ van de opnamen doe ik nu met Adobe Lightroom en Photoshop, al of niet in combinatie met Nik filters. Al met al bevalt mij dit stukken beter dan het gepruts en geklieder in het halfdonker. Eind 2011 ben ik door mijn buurman, op het idee gekomen om lid van de fotoclub Schagen te worden. Nog geen seconde spijt van gehad. Had ik jaren eerder moeten doen! Door samen kritisch je eigen werk en dat van anderen te bekijken, leer je enorm veel. Ik hoop dan ook nog lang van deze fantastische hobby in clubverband te kunnen genieten. Loet Leenders |
