Weekendje Zuid-Limburg met de fotoclub

Datum 29 september t/m 01 oktober 2023

Achterste Rij: Johan, Jan, Cor, Jan, Peter, Mirjam, Wim, Fred, Gerrie
Middelste rij: Joke, Sjaak, Tonny, Claudia, Ingrid, Sacha, Erika, Job, Wyke, Loet, Hans
Voorste Rij: Marion, Renee, Sytske, Henk, Aris, Jaap

Vrijdag 29 september
Afgelopen weekend was het zover, we gingen met 26 leden van de fotoclub naar Zuid-Limburg, naar Kerkrade, om precies te zijn. Ik vond het best spannend want ik ben net een jaar lid en dan 3 dagen optrekken met 26 mensen die je nog niet zo goed kent. Het voelde als een schoolreisje, maar dan met een nieuwe school.
Vrijdag 29 september verzamelden we bij de bioscoop van Schagen. Er werden grapjes gemaakt dat Sjaak wel weer de laatste zou zijn, maar dat bleek niet het geval. Wie wel de laatste was, laat ik in het midden. Ook de indeling van de auto’s ging soepel en vanzelf. Ik mocht instappen bij Loet, Wyke en Wim. De eerste stop was De Lucht bij Den Bosch, waar Gerrie werd opgepikt. We deden ons daar gelijk te goed aan koffie met gebak. De sfeer was heerlijk ontspannen en ik begon me op m’n gemak te voelen.
Daarna gingen we naar het mooie witte stadje Thorn. Helaas kregen we een paar buien op ons dak, maar toch konden we nog mooie foto’s maken. We gingen in groepjes op pad, ook dat ging allemaal vanzelf. De genoemde Maaswandeling bleek echter tegen te vallen. De Maas was verder dan gedacht, er waren alleen wat Maasplassen in de buurt. Toch hebben we ons prima vermaakt, heerlijk gefotografeerd, bijna in een sloot beland, maar gered door Sacha, en we sloten het af met een lekker drankje terwijl het buiten plensde van de regen.
Vervolgens op weg naar Kerkrade. Altijd weer spannend hoe zo’n hotel eruit ziet. Het bleek een prachtig klooster te zijn aan de rand van Kerkrade. Er was wel wat gedoe met de sleutels. De eerder benoemde kamers bleken niet meer beschikbaar en de receptie wilde ons eigenlijk afschepen met mindere kamers. Gelukkig hield Loet voet bij stuk en kregen we allemaal een prima kamer toebedeeld. Sacha en Claudia hadden zelfs een soort bruidssuite met koffie op de kamer, tja, verschil moet er wezen. Om half zeven zaten we allemaal aan tafel om ons eerder bestelde menu te nuttigen. De eerste avond leek het allemaal te kloppen en eerlijk is eerlijk, ik heb gesmuld van de gravad lax en kipsaté. Het toetje, Dame Blanche, was wat mij betreft aan de ruime kant, maar er waren genoeg liefhebbers in de buurt waar ik mijn restjes kwijt kon. Deze club heeft in elk geval een gezonde eetlust. Ik genoot van de gesprekken, de goede sfeer en de drankjes in de bar in de kelder.
Ik weet het zeker, volgend jaar ga ik weer mee als mijn agenda dat toelaat. 
Gelukkig hebben we de foto’s nog.
​
Geschreven door Ingrid van Sichem

---

Zaterdag 30 september
Vandaag bezoeken we Aken, glasblazerij Gerardo Cardinale, en de Amerikaanse begraafplaats in Margraten.
Maar eerst, na een nachtje slapen in ons prachtige Abdij Hotel Rolduc, een heerlijk uitgebreid ontbijt. Iedereen ziet er uitgeslapen uit en het is al snel gezellig aan tafel.
We vertrekken, keurig volgens programma om 09:40 uur naar Aken. In mijn auto heb ik Joke, Aris en Marion zitten en al pratende, wat mijn navigatie even niet deed, mis ik de afslag. Gelukkig beland ik via de volgende afslag al snel weer op de route. Ik laat even buiten beschouwing dat ik bij het afslaan naar links een stoplicht over het hoofd zag en ja het stond op rood. Dus als je voortaan Mirjam stoplicht hoort als je me ziet, weet je waarom.
Afijn, na dit incidentje, komen we al snel aan bij de parkeergarage die is uitgezocht. Alle spullen uit de auto en gaan met die banaan. Na een klein stukje lopen, zijn we al bij de prachtige dom van Aken. De dom is nog niet open, dus we kunnen rustig opstarten. Ik pak bij statief erbij en mijn grijsfilters voor wat langere sluitertijden, zodat de mensen die er rondlopen spoken worden. Even lekker spelen vind ik.
Uiteindelijk loop ik met Gerrie en Wim een rondje om de dom. We zien wat mooie composities van de dom en belanden op een terrasje in de zon voor een koppie. Wat een heerlijke dag is deze laatste dag van september!
Na het rondje om de dom, gaan we dan uiteindelijk de dom in en wat is die indrukwekkend! Wat een mooie plafonds hebben ze en mooie glas-in-lood ramen! Je zou er stil van worden als je niet tussen de mensenmassa liep. Want druk dat was het er wel. Ik steek in de kapel nog twee kaarsjes op en beland zonder Gerrie en Wim weer buiten. Grappig hoe dat loopt. Na wat rondkijken in de aanwezige winkeltjes, beland ik met Tonnie en Jan op een bakkie in de zon. Weer die herfstzon, wat een geluk!
Lekker op tijd vetrekken we weer terug richting Nederland, naar Vaals. Niet voor het drielandenpunt, maar voor een glasblazerij! Ik denk dat ik het ooit als eens eerder gezien heb in Leerdam, maar meneer Cardinale maakte er een mooie show van. We mochten zitten en staan (maar uiteraard niet te dichtbij) waar we wilden om foto’s te maken. Wat een vakman, hij fabriceerde zo een vogeltje, zwaantje, mooie schaal en een olifantje, alsof het een eitje was. Een erg leuke ervaring en na afloop was er nog de winkel met de mooiste creaties waar je hebberig van werd. Een prachtige plek en een mooie aanvulling op het programma.
Na deze ervaring weer in de auto en door naar Margraten, waar de Amerikaanse begraafplaats is. Voor wie er nog nooit geweest is, hier liggen ruim 8000 Amerikaanse mannen begraven die aan het eind van de oorlog hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid. Naast graven staan er op de muren de namen van nog eens  ruim 1700 vermisten. Al met al is dit een heel indrukwekkende plek, waar je weer even stil staat bij hoe belangrijk vrijheid is. 
Precies als wij er zijn, speelt er een orkest. En als dan ook nog eens “Taptoe” uit een trompet klinkt, gevolgd door twee minuten stilte, kan ik niet anders dan ook twee minuten stil zijn en even te laten bezinken waar we nu precies zijn. Daarna speelt het orkest prachtig Circle of Life en kom ik weer tot mezelf. Dit doet me wel wat en ik merk dat ik niet de enige ben. 
Na een uur fotograferen, zoeken we de auto’s weer op om terug te rijden naar het hotel. Daar genieten we, ondanks het rommelige verloop deze avond, van een goed diner. Het was al met al een heerlijke dag waarop weer genoeg foto’s zijn gemaakt!

Geschreven door Mirjam Boerhoop-Oudenaarden

---

 Zondag 1 oktober 2023
​ 
Het is alweer de laatste dag van het clubuitje. Het is de eerste keer dat ik mee ga dus dat is best een beetje spannend, omdat ik veel mensen nog niet zo goed ken. Maar de dagen gingen super snel voorbij en het was een gezellige boel. 
Bij het ontbijt was het dit keer een stuk drukker, maar gelukkig had iedereen nog een plekje gevonden om van het heerlijke ontbijt te genieten. De locatie was prachtig en vol met geschiedenis, ik houd er van. Mooie hoekjes om te fotograferen, ook in de tuin.

En dan het weer, met de zon de laatste 2 dagen mochten we zeker niet klagen. Na het ontbijt pakten we de laatste spullen in en konden we uitchecken. Er was even twijfel waar maken we de groepsfoto zouden maken. Uiteindelijk werd er gekozen om het toch niet voor de abdij te doen maar later in Heusden. Dus, hup, op weg eerst nog naar Valkenburg.

Ik zat in de auto met Job, Erika en Claudia en tijdens het praten kwamen Erika en ik erachter dat we allebei “bankmeisjes” zijn. Want we hebben beide voor Fortis Bank gewerkt, wat grappig is dat dan weer. Verder was het erg fijn dat Job reed, ondanks dat de routeplanner af en toe niet wist waar we reden gaf dat geen stress en wist hij wel hoe verder te rijden en anders pakten we google maps er even bij.

In Valkenburg splitsten de groep eigenlijk in 2 (voor zover ik weet). Eén groep ging naar de kabelbaan om omhoog te gaan. Ik ging met de groep mee naar de kasteelruïne van Valkenburg. Na een steile trap omhoog en toen ook weer omlaag (gek genoeg) kwamen we bij de ingang van het museum. Daar moest bij 1 paal een kaartje worden gekocht om de poortjes door te kunnen. Dat was nog wel een gedoe. Waarbij Cor dacht, hup ik schiet samen met Claudia door de poortjes, hihi.
Wat een groot kasteel heeft daar gestaan. Sommige fundaties gingen terug tot de 11e eeuw. Het is Nederlands enige hoogteburcht.

​Mooie vergezichten bijna helemaal rondom. De geschiedenis die er heeft plaatsgevonden is bijna niet te bedenken. Het was een mooie plek om van doorkijkjes die er nog waren foto’s te maken.
Na een uurtje te hebben rondgelopen werd er nog even tijd vrijgemaakt voor wat te drinken met een stuk vlaai, want dat hadden we nog niet gedaan dit weekend. 

Daarna gingen we de auto weer in om 1,5 uur te rijden naar het vestingstadje Heusden. Het parkeren was nog een avontuur. Dat we aan kwamen rijden hadden een aantal hun auto geparkeerd aan de kant bij een oud gebouw. Omdat we daar geen plek zagen reden we door, want het keren daar was niet echt te doen. We kwamen door een grote poort, waarbij we wel hadden gezien dat het richting de haven ging. Maar er stond geen bord, verboden toegang. Wij hadden netjes de auto neergezet en liepen terug…. bleek de poort gesloten te zijn. Uhhh, oke en nu?!  Gelukkig zagen we een havenmeester kantoor en gingen wij navraag doen. Het was niet de bedoeling dat we daar onze auto parkeerden. Dus Job weer terug, Claudia, Erika en ik weer terug om alvast een parkeerplek te zoeken. Gelukkig was er een plekje vrijgekomen en kwam het weer goed. Alleen was het al tijd voor de lunch die strak gepland stond om 13.30 uur. Het was nog 10 min. lopen en na even zoeken in welk restaurant we moesten zijn kwamen we aan. Gelukkig waren de andere groepjes ook later gearriveerd dus was het verder geen probleem. We hebben daar een goeie lunch gehad, wellicht wat veel, maar beter te veel dan te weinig toch?

Nu iedereen nog bij elkaar was gingen we opzoek naar een locatie voor de groepsfoto. Dat was al snel duidelijk, het kleine bruggetje bij jachthaven De Wiel met de molen op de achtergrond. We blokkeerden even de toegang tot het bruggetje, maar de foto is gelukt en hij is erg leuk geworden. Allemaal vrolijke gezichten met de zon op onze toet.
Aangezien dit de laatste locatie was en het wellicht voor iedereen wat ingewikkeld werd om daarna weer in Schagen te verzamelen besloten we hier op te splitsen in je eigen “auto” groepje en afscheid te nemen van een geweldig weekend! Het stadje zelf is heel fotogeniek met mooie oude gevels en de oude vestingwallen. Hier wil ik zeker nog een keer naar terug. Rond 16 uur zaten we weer in de auto om de laatste 2 uur naar huis te rijden. Job zette ons heel luxe thuis af. 
Iedereen bedankt voor dit superleuke, gezellige en goed georganiseerde weekend! Ik ben al benieuwd waar we volgend jaar naartoe gaan.

 Geschreven door Sacha Visscher-Veltmeijer