Spontaan een dagje Marken georganiseerd voor fotoclub AFV Schagen, met twaalf man vrouw op pad. 13.00 uur koffie met gebak bij Taverne de Visscher en vervolgens een rondleiding met Emmy in klederdracht door Marken. Het werd ineens pittig warm, aan de wandel door de rozenwerf over de dijk richting Het Paard van Marken, waar ik afgesproken had bij Thijs en Liliane om achter het hek te mogen fotograferen, uiteindelijk mochten we in twee groepjes van 6 de toren in om dat van het uitzicht te genieten en enkele foto’s te maken.
Om 18.00 uur bij de Verkeerde Wereld heerlijk "Fish and chips" gegeten, daar afscheid genomen van degenen die naar huis wilden, en wij met een klein groepje nog even naar de haven zijn gelopen, daar ook weer afscheid genomen van de laatste drie.

​
Heerlijk nog even langs de waterkant en toen ook maar richting huis. Bedankt allen voor deze gezellige dag. In totaal 11km gelopen nu spierpijn!

Bij de club wisten we al een tijdje dat Marjanne ongeneeslijk ziek was, maar toch nog onverwacht kregen wij de onheilstijding dat ze op 28 mei was overleden. Marjanne was een enthousiast clublid. Ze was een aantal jaren secretaresse, ze zat in de expositie commissie en regelde elk jaar onze foto expositie in het Makado. De clubleden konden dan hun foto’s bij Marjanne thuis afleveren en ze zorgde dan voor het verdere werk, zoals het verzamelen van de titels van de foto’s en het printen van de kaartjes met gegevens om bij de foto’s te plaatsen. Na de expositie verzamelde Marjanne de stembriefjes en bij haar thuis werden dan door de mensen van de expositie commissie de stemmen geteld. Op de eerst volgende clubavond had Marjanne dan de eer om de naam van de winnende fotograaf bekend te maken. Een terugkerend ritueel was dan dat Marjanne op een stoel ging staan, de zak met de winnende formulieren omkeerde en de betreffende fotograaf uit al die neerdwarrelende briefjes de winnaar van de publieksprijs moest vissen. Als dan de prijs bij de winnaar thuis werd overhandigd door de winnende fotograaf, was Marjanne er altijd bij om het moment van overhandigen vast te leggen. Deze foto werd dan gebruikt om bij het stukje in de diverse kranten te kunnen plaatsen. Marjanne je hebt veel voor de club betekend, dat zullen wij niet vergeten en je blijft voortleven in onze herinnering.
Henk Katuin.  

Het is altijd gezellig en er valt altijd veel te vertellen over de foto’s. Het aantal foto’s dat mee deed aan de wedstrijd was niet zoveel. Ik had deze keer ook niets meegenomen. Dat is natuurlijk erg slecht, maar soms gaat het zo als gaat.  Ik wil Henk en Peter bedanken voor het jureren van de foto’s. Weer een moeilijke opdracht om van landschap naar architectuur een goede keuze te bepalen. Ze hadden zich wel goed voorbereid.  Door de jury is de foto van Joke als nummer 1 betiteld en Job bij de leden. Beide foto's staan  bij de foto van de maand. 
Ik dacht bij mijn zelf, ik laat de foto's eens aan mijn vrouw Anita zien en vraag haar om te vertellen wat zij mooi vindt. Ik moet wel zeggen Anita is een natuur mens en als wat riekt naar boom, blad of beestje heeft altijd haar voorkeur. 
Zij was direct weg van de foto van Johan met de boom op de heide. Als tweede de spin en deze was eerste geworden, als alles goed was gespiegeld. Deze foto was van Job. Maar ze vindt de spin wel een prachtige foto. Als derde de foto van Cora met de krokussen
Dit is natuurlijk geen officiële uitslag. Hieronder staan de foto's gekozen door Anita

​Gerrie

​Op 13 februari 2020 werd de foto van het afgelopen jaar 2019 gekozen. Hiervoor gebruiken we altijd een gastspreker van een andere vereniging om een eerlijk en objectief beeld te verkrijgen.  Dit jaar was het wederom Taco de Bruin van de fotoclub Den Helder. De openingszin van Taco was: Het is een eer en genoegen om hier te mogen staan, het is wel een eer, maar geen genoegen.” De gezichtjes van alle fotografen trokken bleek weg, de pupillen verstarden en alle spieren werden aangetrokken. Wat is dit nu? Schreeuwt direct door je schedel heen. Maar door alle samentrekkingen kwam er geen geluid uit.  Deze opmerking was natuurlijk positief bedoeld door Taco. Het niveau van de foto’s zijn zo hoog en alles ligt zo dicht bij elkaar dat er haast geen keuze gemaakt kon worden.  Hij heeft zelf hulptroepen ingeroepen om tot een goede selectie te komen.
Het is echt adembenemend hoe hij onze foto’s beoordeelde. Het is geen gemakkelijke opdracht, omdat het vaak appels met peren vergelijken is. Hij moest dus wel op details gaan letten. Je werd  niet alleen meegetrokken door de foto, maar ook dan manier van vertellen en de tips en trucs die hij nog meegaf. Op mijn foto werd commentaar gegeven en dan denk je: ik heb toch mijn ziel en zaligheid erin gelegd. Ik kon er zelfs geen speld tussen krijgen. Het waren terechte opmerkingen en ik heb er weer iets van geleerd.
Wie is nu de foto van het jaar geworden.  Voordat ik dit ga vertellen nog een leuke zin van Taco. Een Engelsman zegt: You take a picture or You make a picture. Hiermee bedoeld hij. Je maakt een foto, als je er toevallig bent of je gaat een paar keer kijken en dan ga je voor het juiste moment.
Deze zin heeft ook bijgedragen aan onze winnaar of winnares.
De winnaar is geworden van 2019 Joke Ligthart-Wognum met een prachtige foto van een bollenveld met daarachter de stroomtrein naar Medemblik. Een prachtige foto met heldere kleuren en een subliem moment. Zo kan je de foto samenvatten. Nummer 3 is geworden Mirjam Boerhoop Oudenaarden met een prachtige foto van de Pier van Scheveningen.
Het was weer een prachtige en gezellige avond en hiervoor willen wij Taco ook erg bedanken.
 
Gerrie

De expositie wordt altijd officieel geopend door de voorzitter Henk Katuin en een medewerker van Magnushof. Na gedane arbeid is het ook tijd voor een versnapering. Zo te zien genoten de dames van de club met volle teugen van het gebak en de koffie.  Allemaal weer prachtig gedaan en we hopen dat de gasten en de bewoners er weer volop van genieten.

Op  zaterdag, 28 september was het weer zover: het jaarlijkse clubuitje van de AFV Schagen!
Onder de "die-hards", die al jaren met deze volwassen versie van een schoolreisje, meereizen, ook een aantal nieuwkomers.
Ondergetekende ging dit jaar voor het eerst mee. Spannend, zo'n tripje waarbij de camera centraal staat, dat is anders dan wanneer je met familie of vrienden (die niet fotograferen) mee gaat.
De zaterdag begint op de Markt in Schagen waar iedereen zich verzamelt en zich een plaatsje verschaft bij 1 van de chauffeurs. Als iedereen geïnstalleerd is, krijgen we net als bij een echt schoolreisje, snoep en allerhande versnaperingen om de rit nog aangenamer te maken. We rijden naar onze eerste stop voor de dag "De Amsterdamse Waterleidingduinen".
Maar eerst koffie en appeltaart, niemand wil fotograferen op een lege maag. De sfeer zit er al gelijk goed in, uitgelaten tieners, al is de oudste deelnemer bijna 80(!) Je zou het niet zeggen.
Na een uurtje babbelen, eten en geinen is het tijd om dan te gaan doen waar we goed in zijn....fotograferen
Met volle maag en een beetje zon aan de hemel, lopen we de duinen in en hopen op wat mooie shots.
De groep splitst zich al snel op om individueel of in kleinere groepjes mooie plaatjes te schieten. Het is een mooi gezicht. Vanaf een heuveltje zie ik een aantal herkenbare jasjes rondscharrelen in de verte.
Hertjes, aalscholvers paddenstoelen en insecten, alles is een fotomodel.
Iedereen is druk doende.  Er wordt gekeken, gekropen, geknield en gras wordt geplukt om een perfect plaatje niet in de weg te staan.
Maar na een uurtje of anderhalf is het toch echt tijd om verder te reizen, de organisatoren hebben meer in petto: Madurodam!

We krijgen onderweg een aantal fikse buien voor de kiezen, maar eenmaal in Den Haag is het weer poeslief, op een aantal kleine buitjes na. Er is genoeg te zien en al gauw lopen ook hier de clubleden weer kriskras door de toeristen in de miniatuurstad, op zoek naar mooi beeld. Volgens mij is het voor iedereen ook alweer een tijdje geleden dat dit mini-meesterwerk is bezocht.

Het weer blijkt iets minder slecht dan het KNMI ons voorspelde en dat schept hoop voor de volgende stop: De Pier in Scheveningen voor een mooie oefening in avond-fotografie.
De rest van het daglicht laten we aan ons voorbijgaan onder het genot van een drankje en een pizza en als dat smakelijk naar binnen is gewerkt gaan we gewapend met  camera en statief naar buiten.
De wind is komen opzetten en dat geeft enige hilariteit met de uitrusting. Ik hang op gegeven moment zo'n beetje aan mijn drie-poot om de lange sluitertijd shots een betere kans van slagen te laten hebben.
Alle clubleden die ik tegenkom zitten diep verscholen in de capuchons van hun jassen terwijl ze op zoek zijn naar goede standpunten voor de camera.
Het "Blauwe Uurtje" komt en gaat, de wind wordt steeds iets harder maar Scheveningen blijft ook in het donker een dankbaar onderwerp voor fotografie, we blijven nog even hangen ondanks dat iedereen
licht gezandstraald is en de apparatuur ook het nodige te verduren krijgt. Het is zo leuk.
Maar tegen tienen is het tijd voor het hotel.
Er moet geslapen worden. Maar zomaar afscheid nemen en gaan slapen gaat natuurlijk niet. Gezamenlijk wordt er nog wat gekeuveld onder het genot van wat spraakwater
(niet voor iedereen een must ;-) ) en het blijft het nog een tijd lang gezellig.

De volgende morgen begint met een mooi ontbijt waarna de vogeltuin van Avi-Fauna Bezocht wordt.
Ik ben in mijn element, want...Dieren!
Het park is groter dan verwacht en ik ben blij dat we hier een paar uur kunnen door brengen.
De regen heeft besloten toch wat steviger door te zetten maar we overtuigen elkaar, om de beurt, dat het toch echt minder erg is dan verwacht. We houden het graag positief, haha.

Na de dieren is het "Landschapsfoto"-tijd. In Broek in Waterland, een pittoresk plaatsje bij Amsterdam. Haar charme gaat een beetje teniet onder een natte deken,
maar dat belet ons niet de regen capuchons, regencovers etc. op de camera's te zetten en wat natte landschapjes te fotograferen.
Een enkele kans op een macro-foto laat ik ook niet onbenut.
"Broek" is een mooi dorp, daar zijn we het unaniem over eens tijdens de koffie.
Al gauw is het weer de hoogste tijd om te vertrekken naar ons laatste tripje naar het beginpunt van dit weekend: Good ol' Schagen
waar we bij ons 'clubhuis' Peetoom nog maar eens een drankje doen om het gehele weekend even  te bespreken, de chauffeurs die ons het hele weekend als prinsjes en prinsesjes hebben rondgereden te bedanken,
de organisatoren van al dit moois te bedanken, er vervolgens achter te komen dat we helemaal geen groepsfoto hebben gemaakt en alvast wat ideeën op te gooien voor de volgende foto-trip.
We hebben ons prima vermaakt en zijn benieuwd waar de volgende reis heen gaat.

Miriam

.

De onderstaande foto's zijn gemaakt door Miriam Zwart.

​Op 20 september was het dan zover en kon ik eindelijk een keer met de dames mee.  De dames waren Erika, Marion en Joke. We vertrokken om half negen vol goede moed en waren vrolijk aan het kwekken in de auto. Een radio is niet nodig, maar het is wel super gezellig. Als chauffeur heb je het soms wel erg moeilijk. Ik had namelijk vier Tom Toms in de auto. De aankomst was dus wel verzekerd, recht op je doel af zou je zeggen. Echter, dit is niet het geval. We reden een keer verkeerd. Afslag gemist en hierdoor een kleine vertraging. Natuurlijk een korte discussie, maar Erika en ik hadden ons eruit gepraat. Een omleiding en we moesten zo rijden!!
Aangekomen in Burger Zoo werden de fototoestellen in gereedheid gebracht onder het genot van een stukje appeltaart met slagroom. Het was prachtig weer en de fotografen begonnen te klagen. Te veel licht en een te prachtige blauwe hemel. Toch is het gelukt om leuke foto’s te maken van de mooie dieren.  Het was echt een superdag, waarbij wij een hoop hebben gezien. Dat is natuurlijk het doel van de reis geweest.
Na een dag slenteren en sjouwen en klikken en scherpstellen, was het tijd voor een hapje. We wilde niet in de file staan, dus op naar van Der Valk. Hier hebben we genoten van een forse maaltijd om weer op krachten te komen. Nou, niet iedereen. Twee dames hadden een biefstukje (kindermenu) en als je moest niezen, was hij van je bord verdwenen. Het nagerecht maakte het weer goed.
De terugreis liep voorspoedig en we waren rond 22:30 uur thuis. Een super leuke dag gehad en zeker voor herhaling vatbaar.